Weer terug uit Roemenië.
We zijn weer terug uit Roemenië en hebben daar een bezoek gebracht aan Cluj Napolca of Kolosvar zo het in het hongaars wordt gezegd In Cluj werk Ds Csongor Gede in een van de kerken samen met nog een predikant. Csongor spreekt goed nederlands wat voor ons een stuk eenvoudiger is om met elkaar te spreken. Hij is samen met zijn vrouw Adele 1 jaar in Kampen geweest om te studeren Deze studie heeft hij gelijk gedaan met Saskia Audier vandaar ook het contact. Dit voorjaar was ook een deel van de opbrengst van de bazar voor het kookproject voor ouderen en eenzamen wat bij hen wordt gedaan. Op werkdagen zijn er steeds twee zusters uit de gemeente die voor een maaltijd zorgen.
Csongor koopt de benodigde groente vers in bij een marktwinkel De maaltijd wordt klaar gemaakt voor 20 personen, die ze samen kunnen nuttigen in een zaaltje van de kerk, of het wordt opgehaald en thuis opgegeten wat ook mogelijk is. Het wandkleed uit de hal van onze kerk hebben we in dit zaaltje opgehangen. Er worden iedere week 3 kerkdiensten gehouden, 1 zaterdagavond en 2 op zondag. De avonddiensten worden niet druk bezocht, in de morgen dienst is er zondagschool tijdens de dienst. De oudere jeugd komt weinig naar de kerk maar wel naar de bijbel studie die Csongor met hen houd. Vrijdag was er een begrafenis van een van de gemeente leden, die begraven werd in zijn geboortedorp. De rouw dienst wordt buiten gehouden op het erf Er wordt dan gezongen en gepreekt, ook onderweg naar de begraafplaats wordt er gezongen door de dominee en ouderlingen.
De begraafplaats zelf ligt boven op een heuvel, de kist wordt er heen gebracht met paard en wagen. De kist ligt bedolven onder de grafkransen. Het graf is door mensen uit het dorp gegraven en wordt ook weer dicht gemaakt terwijl er liederen worden gezongen. Na de begrafenis is er nog een samenkomst waar gegeten en gedronken wordt. Zolt het zoontje ( 3jaar) van Csongor en Adele gaat voor het eerst naar school Van 8 uur s’morgens tot half 4 in de middag, daar eten ze dan en na het eten slapen ze er in de klas. Onze indruk is dat ze toch wel een eenzaam leven lijden, Csongor verzet veel werk voor de kerk en ze zijn blij met ons bezoek. Van Cluj zijn we via Cendu naar Bacau gegaan waar we het ziekenhuis en de psychiatrie van Buhusi hebben bezocht. Het ziekenhuis ziet er goed uit er zijn al verschillende afdeling gerenoveerd. Op de kinderafdeling delen we poppen uit aan de patiëntjes waar ze er blij mee zijn het is er schoon en ruikt er fris.
Als we aan de andere kant van de stad de psychiatrische afdeling bezoeken is het minder goed, er is geen therapie en het eten wordt in groepen gedaan omdat de eetzaal te klein is. Het ruikt er niet fris en mensen hangen doelloos rond.
We mogen er geen foto, s maken, wel worden we rondgeleid door het gebouw er staan veel bedden op de zalen. Kasten staan er niet dus men heeft niet meer spullen dan wat men aan heeft. Buiten is er een moestuin maar die staat vol onkruid met her en der een groente plant. Als we de enkele poppen die we nog bijons hebben aan de volwassen mensen geven zijn ze door het dolle heen, tranen van blijdschap rollen over de wangen. We zijn wel wat gewent maar toch dit is triest. We bezoeken een familie die ook geholpen wordt door Betania, de toestand is daar hopeloos moeder is ziek ( heeft een herseninfarct gehad maar geen hulp) ze leven in een huis zonder wc en er is achter in de tuin water het is er binnen vies en vuil.
De vader is niet van plan voor zijn gezin te zorgen. Voor Ciprian de maatschappelijk werker is het moeilijk om zo’n gezin op de rails te krijgen, maar ze worden niet aan hun lot overgelaten. Ciprian heeft naar de psychiatrie in Gestani gebeld, en er is afgesproken dat we er vrijdag om 11 uur worden verwacht. Hier zijn we na al de jaren geen onbekenden.We worden ontvangen bij de directeur, we drinken koffie met droes, er is een medewerkster die duits spreekt wat een stuk makkelijker is voor ons. Vergeleken met de andere inrichting is het hier stukken beter, er is therapie en er zijn bewoners die zelfs buiten de poort werk hebben. Er is een grote moestuin waar veel in verbouwd wordt voor eigen gebruik, er zijn kippen, varkens, schapen en koeien waar veel bewoners mee aan het werk zijn. Al met al zien we hier na al de jaren duidelijk verbetering dat we als verhoring op ons gebed zien. De HCR geeft ook hulp aan de zigeuner groep Izovare in Bacau.
Ciprian heeft met hen afgesproken dat er in ruil voor hulp de kinderen naar school gaan. Op school worden de kinderen s’morgens gedoucht en krijgen ze schone kleding aan. Als ze naar huis gaan dan krijgen ze de oude kleding weer aan. De onderkomens zijn oude betonnen garages in de winter nat en vochtig. Stukje bij beetje worden ze verbeterd. Er is een hokje voor 380 mensen wat als toilet dienst doet. Er is geen water aanwezig, de enige pomp is kapot. Ook waren we getuige van de aankomst van de fietsers van NUN de daklozen uit Nijmegen. We zien terug op een gezegend bezoek aan Roemenië met een voorspoedige heen en terug reis.
Hartelijke groet Corrie en Johan Flikweert