Roemenie meivakantie 2009
Na 14 jaar foto’s van (o)pa en (o)ma gezien te hebben,
zijn wij in de meivakantie eindelijk eens naar Roemenie geweest.
Eerste indruk: Wat een eind rijden….(marije).
Wat een mooi landschap.
Wat een slechte wegen.
Na 2 dagen rijden,kwamen we in Chendu, bij Atilla,Magdie en Agotta aan waar we met een omhelzing, eten en drinken werden ontvangen.
Na het eten, God gedankt te hebben,voor de veilige aankomst,zijn we naar de overkant van de straat vertrokken,naar het ZEELAND HAZ, van Piet en Corrie Berrevoets (kerkwerve). Heerlijk geslapen...
De volgende morgen zijn we naar de kerk geweest, waar we niet veel meer dan geloofsbelijdenis en het amen van verstonden, maar goed om samen in Gods huis en gezegend de week in te gaan, is toch goed.
’s Middags een rondrit door de bergen gemaakt, met de paardekar, samen met de buurman en zijn jongens. Wat een prachtig uitzicht.
Ook onze meiden,Corinda en Marije, hadden het naar hun zin, ze speelden met de buurjongens tussen de dieren (paarden, biggen en koeien), in de bossen en in de hooibergen. ze hadden geen tijd om te eten en vooral Corinda schoof veel bij de buren aan tafel.
Na 4 dagen zijn we verder Roemenie ingegaan,naar Bacau.
We zijn bij Andre Muit en het kinderdagverblijf “Betania” geweest. De gehandicapte kinderen uit de buurt worden s’morgens met een rolstoelbus zonder lift of oprijbaan gehaald en naar het kinderdagverblijf gebracht, zwaar werk het tillen van de bewoners en de rolstoelen.
We zijn daar ook bij 2 scholen geweest in Turluianu en Racacuni. Waar al jaren contact mee is en ieder jaar we hen bezoeken. Daar hebben Corinda en Marije geld wat ze van hun eigen school mee hadden gekregen aan de directeuren gegeven. Ook hebben ze onderweg allerlei spullen uitgedeeld waaronder gebreide kleding, speelgoed, koek en snoepjes. Corinda en Marije hadden zelf hun speelgoed uitgezocht en wat nog heel en mooi was hebben ze meegenomen, om daar uit te delen. Het was mooi om te zien hoe blij ze er mee waren. Hier in Nederland zijn de cadeaus meestal niet groot of duur genoeg.
(O)pa, Wilco en Rianne zijn ’s middags naar de psychiatrie geweest terwijl (o)ma, Corinda en Marije de spullen uit de camper uitdeelden.
We werden ook hier hartelijk ontvangen, met koffie en iets minder lekkere thee. De bewoners vonden het gezellig dat we kwamen. Ze bleven dicht bij ons terwijl we een rondleiding kregen van de directeur en een engels sprekende verpleegster.Als je dan ziet hoe het er 14 jaar geleden uit zag, er is daar nogal het een en andere verbeterd. Het ziet er nu schoon en verzorgd uit.
Ze doen daar nu ook heel veel aan bezigheidstherapie o.a weven,mandjes van riet maken,wollen dekens maken en doorstikken voor de barre winters, er is een muziekgroepje en een borduurgroepje.
We vroegen wat ze vonden van een traplift, nou vonden ze een goed idee want het is toch een heel gesjouw om de rolstoelbewoners dagelijks naar boven of naar beneden te krijgen.
Na de maten van de trap te hebben op gemeten, de belofte dat we zouden kijken wat we konden regelen, zijn we snel terug naar de camper gerend..want er kwam een fikse bui aan.
De volgende dag zijn (o)pa en (o)ma met Corinda en Marije een dagje op stap geweest met de familie Sava een heerlijk gezellig gezin met 6 kinderen in de leeftijd van 10 en 1, erg leuk voor Corinda en Marije, vooral als je ziet dat ze elkaar niet verstaan en toch begrijpen. Ze zijn naar een natuurpark geweest en hebben er ook daar erg naar hun zin gehad, de Roemeense kinderen waren vooral dol op onze oerhollandse hagelslag.
Zaterdags zijn we weer naar Chendu terug gegaan…uitrusten voor de terugreis.
’s Maandags naar een zoutmijn geweest, er ligt daar voor de hele wereld voor 300 jaar zout, das een hoooop. Woensdag uitgezwaait door onze Roemeense vrienden. We gingen opweg naar Hongarije, daar hebben we een nachtje bij Johan en Marjan de Jonge geslapen.
De volgende dag nog naar Boedapest, naar Olgica Varga geweest. Daar zijn we tegen de avond vertrokken richting grens Hongarije-Oostenrijk. Wij (Wilco, Rianne en Marije) hebben daar in een hotel geslapen terwijl (o)pa, (o)ma en corinda nog een eindje verder reden met de camper.
Vrijdagavond kwamen wij moe maar voldaan weer aan in Bru, (o)pa, (o)ma en corinda stonden zaterdag morgen voor de deur.
Al met al, was het zeer de moeite waard en voor herheling vatbaar.
We hebben allemaal enorm genoten, de luxe die we hier hebben, hebben we niet echt gemist, al waren we wel erg blij met onze douche en gewone wc.
Groeten van Johan en Corrie Flikweert
Wilco,Rianne,Corinda en Marije Schilperoort.
De fotos van de reis zijn de vinden op de fotopagina