Roemenië reis oktober 2005
Bij ons bezoek aan Roemenie begin oktober hebben we weer diverse plaatsen bezocht.
Hongarije.
In Jasbereny was ons eerste bezoek aan Olgica en Lory. Voor hen hadden we kleding en een naaimachine bij ons. Olgica heeft hier nu werk op de O.K. van het ziekenhuis, ze heeft nu ook haar werkvergunning om in Hongarije te werken. Lory is geslaagd als arts ook voor Hongarije heeft hij apart examen moeten doen maar met goed resultaat. Hij gaat zich nu nog 6 jaar verder specialiseren voor kanker specialist. Tunde de andere dochter van de familie Varga is hier ook en is bezig om ook een werkvergunning te krijgen om als verpleegster in een bejaardenhuis te werken.
Na het eten rijden we verder naar de grens van Roemenie dit is dit keer in 10 minuten gebeurd, de stempels zijn snel gezet en de controle is minimaal voor deze grens. Ook in roemenie moet er nu een vignet gekocht worden om over de wegen te rijden, niet duur maar het is het derde vignet die we kopen. De weg is goed te rijden er is af en toe wat mist maar niet veel, in de steden is de weg niet overal goed zodat het opletten is. Als het laatste stukje rijden krijgen we 15 km slechte tot zeer slechte weg grote putten en kuilen waar je niet weet welke je moet kiezen welke is het minst die, maar dan zijn we bijna in Chendu waar we kunnen rusten
Fleur van Arpi verzorgt het eten want Magdi en Attila zijn nog in Holland. We bezoeken Kalman (man met de rolstoel) maar hier zijn problemen met zijn longen, op de foto van het ziekenhuis zitten grote vlekken op zijn longen. De puf is er uit hij vraagt niet veel meer, anders was hij altijd vol belangstelling en wilde hij Nederlands leren, maar het kaarsje gaat uit bij onze vriend. Bij Ilona worden we uitgenodigd voor de bruiloft van haar dochter, maar dat past niet in onze planning. We drinken er een glas piros bor (rode wijn).
Op weg naar Olastalek gaan we langs de evangelische boekhandel in Medias om er CD, s en evangelisatie spullen te kopen voor in het psychiatrische ziekenhuis in Racaciuni. In Olastalek spreken we af met ds Ferenc dat we vrijdag morgen om 6 uur vertrekken naar Bacau. Omdat we twee dagen blijven hoeven we niet zo vroeg weg.Hij vindt het fijn iets voor ons te betekenen,voor ons is het van groot belang iemand te hebben die de taal spreekt. Samen hebben we goede reizen en hebben goede gesprekken.
In Bacau worden we welkom geheten door Andre Muit, we regelen diverse dingen met hem over de spullen die we hebben.
In de opslag loods nemen we een kijkje bij de stapelaar waar ze de vrachtauto's mee kunnen lossen en de pallets kunnen stapelen, ze zijn er erg blij mee en hebben er veel gemak van. Bedankt Hans Biesma voor je aandeel namens Andre Muit. Er staan de komende weken nog 4 vrachtauto's klaar om te worden gebracht vanuit Nederland.
's Middags bezoeken we het depot van Zeelandia in Roemenie, het is wel even zoeken maar met een taxi voorop vinden we het dan toch. We overnachten in Hemeiusi in een kinderthuis van Andre Muit, het ziet er daar goed verzorgt uit ook hier is te zien dat er hulp van uit Nederland is.
Als we zaterdag morgen opstaan, krijgen we een goed ontbijt voor we vertrekken. Om tien uur hebben we afgesproken op het kantoor van Andre, daar komt ook ds Matani naar toe. Sinds oktober 2004 is hij begonnen om er samenkomsten te organiseren en te evangeliseren. Hij haalt enkele mensen uit het dorp op die mee gaan naar de psychiatrie in Racaciuni waar elke zaterdag een samen komst is. Vooraf is er even tijd om de nieuwbouw te bekijken de hele boven verdieping is nu klaar er zijn verschillende ruimtes voor therapie o.a. handenarbeid, naaien, muziek, bibliotheek, fysiotherapie. Om ongeveer 11 uur begint de samenkomst, enkele leden van de gemeente die de samenkomst bezoeken beginnen met zingen van liederen begeleid met een gitaar er wordt uit een aantal liederen bundel gezongen.
Tussen de liederen spreek ds Matani en Gaby de vrijwilliger van de kerk over het evangelie. Er zijn ongeveer 35 a 40 bewoners aanwezig ze doen mee met zingen en geven antwoord op wat er gesproken wordt. Het lied welk een vriend is onze Jezus werd verschillende keren gezongen. Het is bijzonder om te zien dat het evangelie verteld wordt aan deze mensen die onder moeilijke omstandigheden moeten leven. We danken God dat deze mogelijkheid er is en bidden of hij het verder wil zegenen. Het is rond half twee als er nog wat boekjes worden uitgedeeld van het Nieuwe testament met de psalmen.
Als we afscheid nemen zijn we dankbaar voor wat we hebben gezien en ervaren. Jammer dat de taal zo, n probleem is om met elkaar te spreken. Op de terug weg gaan we nog langs bij de directeur van de school van Funda Racaciuni, we hebben voor hen nog enkele honderde pennen voor de schoolkinderen. Op de school gaat het goed naar Roemeense begrippen er is hout en er zijn ook voldoende leer middelen. We houden kontact met hen.
Dan beginnen we aan de terug reis naar Olastalek.Onderweg zien we de gevolgen van de vele regen die er gevallen is veel van wat er op het land staat is rot zelfs de mais die toch wel wat water kan hebben is door het vele water niet meer te gebruiken. De avond is al ver gevorderd als we ds Ferenc bij de pastorie afzetten. Zondag naar de kerk, we zingen de psalmen mee in het Nederlands ds Ferenc gebruikt veel bekende psalmen zodat we ze mee kunnen zingen.
Maandag, in Augustin brengen we een voedselpakket bij het oude vrouwtje met haar dochter en klein dochter. Er is daar weinig inkomen en geen werk zodat ze veel armoede hebben. De huisjes zij meer bouwval dan woning. Ze voorzien wat in eigen onderhoud door kippen en een varken te houden. In Saldenbos een zigeunerdorp gaan we ook op bezoek bij enkele zigeuner kinderen die bij Andre en Jannie de Jonge komen als ze in Olastalek zijn.
Het hele dorp staat om ons heen en iedereen wil op de foto. Wat huisjes moet heten is niet meer als een krot met dikke lagen schimmel op de muur aan de binnen kant, ramen zij kapot of van een stuk plastic er is geen stroom, gas of stromend water. Als het regent is het een grote modder poel.
Wat je daar aan zou kunnen veranderen is voor ons een raadsel. Op de terug weg nemen we afscheid van ds Ferenc en zijn vrouw, het is goed weer met elkaar gesproken te hebben en elkaar te bemoedigen met het werk in Gods koninkrijk.
Dinsdag gaan we weer terug naar Chendu onderweg gaan we in Aita Mare nog even langs bij de school met wat spullen. Dit is een van de slechte stukken weg die we nog hebben het is kiezen tussen welk gat in de weg is het kleinst om er door te rijden het is een stuk van ongeveer 25 km en erg vermoeiend. In Tirgu Mures bezoeken we een gezin dat we via Dorcas kennen, de ouders zijn allebei afgekeurd vanwege de gezondheid twee van de drie kinderen zijn ook ziek. Allen de zoon is gezond en zit op school. Ook kijken we in een gezin die kinderen uit een kindertehuis in hun gezin hebben.Dit is nieuw de kinderen uit tehuizen worden nu zoveel mogelijk geplaatst in gezinnen. Het gezin waar we waren had 9 kinderen in huis om voor te zorgen met steun van de overheid zodat de kinderen weer een gezin leren kennen als veilige thuis haven.De kinderen hebben geen enkel idee wat het is om in een gezin op te groeien, ze zijn vaak al in meerdere kindertehuizen geweest en hebben alleen geleerd om zich zelf te beschermen nu ontvangen ze liefde van ouders.
Woensdag nemen we afscheid in Chendu en vertrekken weer naar huis. Donderdag middag komen we aan in Zierikzee.
We danken God voor de sparende hand onderweg en voor het goede wat we mochten doen.
Johan Flikweert.