strong>Verslag van Roemenie bezoek 2007
In april zijn we naar Roemenie geweest met Cok Burik, Jan Luyendijk en Johan Flikweert.
Voor Cok was het de eerste keer dat hij in Roemenie is geweest, het is voor hem een bijzondere ervaring geweest om daar te zijn.
De vrij lange reis en de contacten daar maken altijd weer indruk op iemand die er voor het eerst komt,ook de grenzen zijn altijd iets waar je de spanning voelt.
Maar na ruim 25 uur komen we in Chendu bij Magdie en Atilla aan, het is daar altijd een zoete inval van veel mensen uit het dorp die er wat komen halen, medicijnen of ook melk wat er aan de buren wordt verkocht.
Met Atilla gaan we naar Tirgu Mures naar een adoptie gezin om te kijken wat er aan hulp gedaan kan worden. We nemen eieren ,melk en groeten mee van Magdie die van wat ze hebben ook delen met hen die minder of bijna niets hebben.
De volgende dag gaan we bij Kalman op bezoek, het gaat niet goed met hem anders was hij altijd vol belangstelling als we kwamen, maar we hebben het idee dat hier het kaarsje langzaam uit gaat de longen worden steeds verder aangetast door de kanker.
Het is er in het kamertje warm en er zou meer gelucht moeten worden.
We nemen een kijkje op de kleuterschool van Chendu en delen er de muffins uit die we hadden meegenomen.
Bij Ilona, waar Jan altijd komt als hij in Chendu is ligt haar moeder op bed in de kamer, ze is erg zwak en vel over been ze is blij met onze komst we hebben vloeibare voeding bij ons waar ze nog wat van kan aansterken omdat ze niet meer kan eten en weinig drinkt.
Vanuit Chendu gaan we door naar Bacau om daar verschillende dingen te doen.
We kunnen slapen in het appartement van de HCR dus dat is makkelijk.
Als eerste gaan we naar Betania naar Andre Muit om met hem de dingen te bespreken wat we gaan doen.
Op de school (van Funda Racaciuni) is de directeur er niet, hij is al naar huis dus zoeken we hem thuis op.Onderweg delen we de gebreide kleding uit aan de kinderen die er in het dorp zijn of geven de pakjes aan de moeders.
De directeur heeft het huis verbouwd nu zijn moeder overleden is, Omdat hij niet meer talen spreekt dan Roemeens en wij niet meer dan Nederland moeten we met handen en voeten een gesprek voeren wat we inmiddels na al de bezoeken al wel hebben geleerd.
We vergelijken de prijzen met onze prijzen, dit is voor hen niet te bevatten.
We geven de pennen en het schrijf papier af en vertrekken weer naar Bacau.
Op zaterdag morgen gaan we al vroeg weer terug naar Racaciuni om er in de P.Z. muffin koeken te bakken,Jan had muffinmix en rappoeder mee genomen en we zouden bakken in de keuken.Op zaterdag is er zo vroeg geen hogere leiding aanwezig zodat we weer op een taal probleem stuiten en de zuster die er dan de leiding heeft krijgt het spaans benauwd van wat ze er mee aan moest.
Ze begreep niet wat we wilden en ze kende ons ook niet, dus er werd gebeld naar maar de directeur en naar Andre Muit maar er was niemand bereikbaar op dat moment.
Tot broeder Mathanie kwam die ons verder hielp naar de keuken.
Maar dan is het volgende probleem een weegschaal en een mixer is er niet voor handen dus ook dan weer maar proberen of het zonder gaat.Het gaat beter als we de hulp van de kok inroepen die voor een paar euro het van ons overneemt dan liggen er voor alle 380 bewoners koeken klaar na het eten.
Voor het eerst in al die jaren eten we mee van de balletjes worst die er gebakken worden en ze smaken prima.
We gaan terug naar Bacau even op zoek naar de Zigeunerin, ze is tussen de vuilnis aan het zoeken naar bruikbare spullen.
Dan gaan we naar de Tulp het opvang centrum waar Mark v/d Sluis geld voor verzameld had met zijn nieuwjaarsduik we hebben enkele dozen met allerlei speelgoed voor hen.
Zondag middag zijn we te gast bij een van de ouderlingen van de Pentagospel kerk van Bacau,we moeten mee-eten wat daar gewoonte is als er iemand gast is ook al is het onverwachts.
Maandag terug naar Chendu maar wel door het natuurgebied van Bichaz wat altijd heel indrukwekkend is.
Terug in Chendu helpen we nog verschillende gezinnen ook gaan we met spullen naar het gezin in Tirug Mures om te kijken wat we samen met dr Kova’s voor hen kunnen doen, beide ouders hebben kanker en moeten kuren ondergaan.
Ook de kinderen zijn zwak wat gezondheid betreft de oudste kan maar een paar uur per dag werken vanwege rugklachten de jongste moet examen doen. Alleen de zoon is gezond hij heeft werk en zorgt zo voor zijn vader en moeder en zusjes. Hij heeft geen tijd en mogelijk heden om verder te studeren.
In Funtanele gaan we naar de medisch/sociale post kijken die in opbouw is er moet nog veel gebeuren voor hier mensen in kunnen verblijven.Maar de eerste spullen kunnen we aanbieden voor de keuken zodat er gekookt kan worden en koffie en thee gezet kan worden.
Als we donderdag naar huis willen gaan moet Atilla naar een schapen mark in Odorheid gaan jullie daar nog mee naar toe. Het is voor ons nieuw dus besluiten we mee te gaan niet wetend dat de markt niet meer gehouden mag worden in verband met dierziekten. De bedoeling was om er een originele schaapherders muts te kopen die moest ergens in de rimboe worden gezocht zodat de dag ver gevorderd was .
Dan vertrekken we s’avonds weer richting Nederland.waar we de volgende nacht aankomen, moe maar dankbaar voor wat we konden doen en de behouden thuiskomst.
Cok Burik
Jan Luyendijk
Johan Flikweert.